HABER MERKEZİ – İşgalci Türk yönetimi ve ordusunun zorla cephelere sürdüğü askerler gönderildikleri Efrin’de birer birer yaşamlarını yitiriyorlar.
Gönülsüzce ve zorla cepheye sürülen zorunlu asker mağdurlarının yaşama dair duyguları da farklı.
Öleceğinden emin o askerlerden biri olan Kamil AYDEMİR yaşamını sonlandırdığı Efrin’de hayalleri ve umutlarıyla birlikte ailesine yazdığı son mektubu da bıraktı. Elimize ulaşan mektubu yayınlıyoruz…
“ölüm ayazı düştüğü evde
herkes biraz ölür
sevdiğim biliyorum çok zor senden istediğim
sen benim yerimede sev
mutluluğumuzun iki meyvesini
çocuklarımıza baharı yeniden yaşat ne olur
sevdiğim askerlikte öğrendimki
insanı yok ediyor savaşmak
sevgiyle barışla mümkün düşmanlıkları aşmak
bir kurşun bile yetiyor
insanı öldürmek için
çoğu savaşlar bir avuç azınlığın mutluluğu için
oğluma kızıma iyi bak
oyuncakta olsa sakın ellerine silah verme
ben hatamın bedelini ödedim canımla
çocuklarımızı kinle nefretle besleme
sevgiyi öğret
yaşatmayı
onlar yaşasınlarki
güzel günler görsünler
umut ile toprağı okut
okutki cahilliğin
karanlığın başınıza açtığı belâları
acıları görsünler
okutki
bizim gibi
her yalana
çalana alkış tutmasınlar
düşünsünler
doğruyu öğrenerek bulsunlar
sevgiden barıştan yana bir dünya kursunlar
okutki insan olsunlar
şahadet şerbetti değil
çocukların gülüşlerinin avucunda
yağmur damlası
şafaklarda kuş sesleri içsinler
vatan milet yalanı
dolduracak mı şimdi
çocuklarımın boş kalan elini
şehitlik verecek mi çocuklarıma babalarını
biz savaşta
kanımızla canımızla
besliyornuşuz çalanı
kurtarmak için insanı
yok etmek gerek çıbanı
her şey sandım askerliği
ben iyi bir baba olamadım maalesef
bağışla beni sevdiğim
artık anneside sensin çocuklarımızın babasıda
sen çocuklarımıza
ne mutlu insanım demeyi öğret
insan olmaktır marifet”
